Paul Mestrom

Als tiener (meer dan 50 jaar geleden!) nam mijn vader me vaak mee naar de brandende steenberg van de Steenkolenmijn Willem Sophia in Kerkrade (Limburg, NL). Hij werkte daar in de medische dienst en maakte veel foto’s voor het bedrijfsblad. Op die steenberg vond ik mijn eerste mineraaltjes.

Toen ik chemie ging studeren aan de Technische Universiteit Eindhoven leerde ik ook veel over de mogelijkheden mineralen te onderzoeken. Zo kreeg ik voldoende basis om mijn hobby serieuzer vorm te geven.
Met een medestudent ondernam ik mijn eerste “expedities” naar de Eifel. Daar ontmoetten we een “professor” die ons erg stimuleerde. Zijn determinaties waren echter lang niet altijd correct. Zo benoemde hij groene pyroxeennaaldjes als apatiet, maar wisten wij veel! Goede boeken over mineralen waren nauwelijks te vinden en internet bestond nog niet!

Mijn zwager Theo studeerde scheikunde in Utrecht en deed als keuzevak geochemie. In dat kader ging hij met prof. Schuiling op expeditie naar Naxos (Griekenland). Daarna was het niet moeilijk meer hem ook enthousiast te maken voor het verzamelen van mineralen. Samen ondernamen we in 1975 onze eerste (in onze ogen serieuze, maar in feite slecht voorbereide) expeditie: Herdorf in het Siegerland. Onze beste vondst waren (mooie) pyromorfietkristallen die we vonden langs de kant van een bospad.
Sinds 1978 zijn we elk jaar een of meerdere keren samen op stap geweest om mineralen te verzamelen. Vaak waren het dagtochten naar de Eifel en bijna elk jaar een week of iets langer verder weg.

In Hagendorf ontmoetten we in 1979 Rudolf Kummer, de bedrijfsleider van de Cornelia-mijn en bezield verzamelaar. Hij riep ons binnen in zijn kantoor om ons te vertellen wat er zoal te vinden was. We mochten door zijn microscoop kijken naar zijn mooiste stukken en hij gaf ons een doos met (gedetermineerd) “afval” mee waar we heel blij van werden. Van hem hebben we het micromounten geleerd. Veel te jong (op 58-jarige leeftijd) overleed hij in 1984. Ik was dan ook heel blij dat er in 2015 een mineraal van Hagendorf naar hem genoemd is: kummerite.

In 1981 gingen we voor het eerst naar Binn. De groeve Lengenbach was ons enige doel. Op gympen liepen we een eind verder het dal in, maar dat was geen goed idee. Voor bergen heb je bergschoenen nodig!
Toen we uit Binn vertrokken dachten we: leuk voor één keer, maar volgend jaar gaan we ergens anders heen. Thuis bleken onze vondsten echter beter dan we dachten. Bovendien lazen we wat meer over het Binntal en zo werd Binn tot op de dag van vandaag ons jaarlijkse reisdoel. Al vele malen gingen we met tent, slaapzak, matje, eten voor 3 of vier dagen etc op pad om hoog in de bergen te overnachten en te zoeken. Niet alleen de mineralen, maar misschien meer nog de rust, de flora en het imponerende landschap waren daarbij van belang. Alleen als het weer in de Alpen te slecht was, weken we uit naar andere vindplaatsen, zoals Viterbo en de Vesuvius in Italië en Montmins in Frankrijk.
Daarnaast hebben we de Clara-mijn in Zuid-Duitsland, de Harz en een aantal andere vindplaatsen één of een aantal keren bezocht.

In 217 ging ik, met Herwig Pelckmans als onovertrefbare gids, naar de USA voor de Pacific Micromount Conference en de beurs van Tucson. Een onvergetelijke reis!

Mijn collectie is een systematische met inmiddels meer dan 2450 verschillende mineralen. Het zijn vooral micromounts, maar er zitten ook grote kristallen bij van meer dan 10 cm. Mijn speciale interesse gaat uit naar zeolieten, toermalijnen, granaten en mineralen van de Eifel, de Clara, het Binntal, Kola en Laurion.
De meeste van mijn mineralen heb ik zelf gevonden of verkregen door ruil met andere verzamelaars uit talloze landen, van Duitsland, Italië en Noorwegen tot de USA, Brazilië en Japan. Tegenwoordig ben ik niet alleen op zoek naar nog ontbrekende mineralen, maar ook mineralen van hun type-vindplaats.
Ben jij ook geïnteresseerd in ruilen? Neem dan gerust contact met me op voor mijn ruillijst.

Toen ik werkte als scheikundeleraar runde ik op mijn school ook een aantal jaren lang een “geologieclub” voor leerlingen. Een van de leden van die club was de moeder van een van mijn pupillen. Samen met haar kun je me twee keer per jaar vinden als standhouder op de beurs van Zwijndrecht. Ik verkoop er mijn ruilmateriaal voor verzamelaarsprijzen.

Sinds een jaar of 10 geef ik ook regelmatig lezingen over uiteenlopende onderwerpen (Binntal, Viterbo, Montmins, databases voor verzamelingen, mijn reis naar Tucson, chemie, determinatie …..).

Sinds mijn pensioen ben ik actief geworden in de MKA, vooral in de werkgroepen determinatie en micromineralen en met het verzorgen van de rubrieken “tip van de maand” en “een mineraaltje met een verhaaltje”.
Wat me in de MKA het meest bevalt zijn de vriendschappelijke sfeer en de aanwezige deskundigheid. Ik heb er inmiddels veel geleerd. Zo heeft Axel me besmet met het fluo-virus en ben ik door Herwig en Theo gemotiveerd om me te verdiepen in de mogelijkheden van de polarisatiemicroscoop.
Ik hoop dat ik in dit gezelschap nog vele jaren kan genieten van mijn hobby.
Voorop staan daarbij het genieten van al het moois dat moeder natuur ons voorschotelt en het puzzelen en studeren om te achterhalen wat dat moois nou precies is.



Augustus 2015: op 2750 meter hoogte op zoek naar gramaccioliiet-(Y) bij de Ritterpas, Binntal, Wallis, Zwitserland.



Augustus 2010: op 2600 meter "Camping Mättital", Binntal, Wallis, Zwitserland